Constantijn

Constantijn Scheers (33) is de brus van Elisabeth en daarboven op had hij lang ook praktijk waar hij zich bezig hield met de bewindvoering van mensen met een beperking. De balans tussen carrière en een eigen privé leven is niet eenvoudig, en hoe loopt dit als brus? Nu heeft hij gekozen voor een ander beroep, maar blijft alsnog de broer van Elisabeth.

Hoe was voor u opgroeien als brus?

Het was lang gewoon wat het eigenlijk was. In die zin dat er niet veel problemen waren. Mijn zus is minder begaafd en vrij vroeg is daarbij autisme vastgesteld. Op haar 17 jaar kreeg ze een psychose. Dat heeft haar vermogens, die al beperkt waren, nog meer aangetast. Enkele jaren later ben ik haar bewindvoerder geworden omdat dat voor mijn ouders niet altijd evident was. Mijn moeder is net iets te emotioneel betrokken is en mijn vader dan weer op een andere manier, hij is eerder zakelijk betrokken. Ik heb dan vrij vlug beslist dat ik die rol zou overnemen. Omdat ik een andere band met haar heb, totaal andere dan een ouder kind-relatie. Mijn moeder is haar vertrouwenspersoon, zij heeft ook inzage in alles wat er gebeurt. Zo is het een stuk gegroeid.

Heeft uw zus u beïnvloed in uw carrière keuze?

Ik studeerde nog voor rechter toen ik bewindvoerder werd. En ik had een studentenjob bij advocaten die zich hoofdzakelijk bezig hielden met bewindvoering. Vandaar dat ik er
altijd wel al een beetje mee ben bezig geweest. Ik denk niet dat dat rechtstreeks
is gekomen, maar eerder zijdelings erbij gekomen in mijn geval. Ik regel natuurlijk ook mijn dossiers bewindvoering op kantoor op een totaal andere manier dan die bij mijn zus, zoiets is niet vergelijkbaar. Als advocaat bewindvoerder hou je er een grote afstand tegenover de mensen. Dat maakt dat je ook een strikter beleid kunt voeren. Het is makkelijker om daar een gezagsrelatie uit te oefenen, bij een broer of zus moet je altijd schipperen.

Vergelijkt u soms uw zus met de zaken die u zelf krijgt?

Eigenlijk niet, ik heb dat altijd wel wat gescheidengehouden. In praktijk is dat ook vaak zo weinig vergelijkbaar. Ik kom natuurlijk in mijn praktijk andere omstandigheden in aanraking.

Als wij een conflict hebben, wordt dat onderling uitgeklaard. Dat is een heel andere manier van werken en kan ook een betere manier zijn in vele opzichten. Je bent er sneller bij. Dit is een bewind dat ook beter loopt. Ik denk dat er weinig dingen zijn uit het bewind voor mijn zus
die ik heb overgenomen naar andere dossiers. Dat zou absoluut ook geen goed idee zijn denk ik, net omdat het heel subjectief is.

Hoe kan u een balansvinden als bewindvoerder en uw persoonlijk leven?

Gelukkig zit dat heel dicht bij elkaar. Het is niet dat mijn zus mij enkel tijdens mijn kantoor
mag bellen of dat ze mij zou moeten mailen. Ze mag mij Whatsappen of bellen in het midden van de nacht en ik zal altijd antwoorden. Dat zit gewoon in elkaar geweven, er is niet echt een afscheiding tussen. Zij heeft dat ook gaan de weg leren appreciëren. Maar het is wel moeilijk gelopen, het was een lange aanpassingsperiode. Ik advisseer dat ook in mijn praktijk aan familiale bewindvoerders, als waarschuwing, dat er wat ‘ruzies’ aan vooraf gaan voor zoiets vlot kan lopen. Er gebeuren wel botsingen. Zo was mijn zus in het begin heel erg tegen de bewindvoering. Intussen is dat omgeslagen, omdat mijn zus soms slechte periodes ervaart. En dan ben ik er wel om te zorgen dat alles betaald en geregeld blijft. En dat geeft haar dan ook een veilig gevoel.

Wat zijn de uitdagingen die u vandaag ervaart als Brus?

Het zit altijd wel een beetje in je achterhoofd, hoe hetmet haar gaat bijvoorbeeld. Als je danzelf een slechte dag hebt gehad en twintig gemiste oproepen van je zus staan te wachten, dan staat je hoofd er niet altijd naar. En dan gebeurt het dat ik wel eens mijn geduld verlies. Mijn zus gaat momenteel terug door een moeilijk periode , dan zijn we met de hele familie altijd wel een beetje van wacht.

Momenteel gaat mijn zus door een moeilijke relatie, die al tien jaar lang op en
af is. De relatie is helaas ook tot geweld gekomen afgelopen zomer, en dat is dan wel
iets waar wij nu als gezin erg mee bezig zijn.

Hoe probeert u dan uw zus te sturen als bewindvoerder, maar ook als broer?
Vroeger probeerde we mijn zus wel te sturen en te zeggen wat ze wel of niet mocht doen. Ik ben daar uiteindelijk mee gestopt omdat ik merkte dat dat weerstand opleverde.

We hebben nu vrijduidelijke afspraken over het geld dat ik haar voor beschikking stel, haar leefgeld en wat er eventueel als extra, al dan niet bij kan komen. Ze woont ook zelfstandig in Zoersel en we hebben extra hulp die wekelijks enkele keren langskomt. Dus er is altijd wel iemand dat haar ondersteunt.

Denkt u dat psychologische hulp, als brus, belangrijk is?

Ik heb geluk dat ik er met veel mensen over kan praten, je hebt dat netwerk wel nodig. Natuurlijk, met mijn positie als bewindvoerder kan dat heel veel energie vergen. Als je een de administratie van de bewindvoering moet invullen kan dat toch snel een grote hap van je tijd nemen, zeker als je er niets van afweet of je een fout hebt gemaakt. En daar is veel te weinig ondersteuning voor, ook vanuit de rechtbank bijvoorbeeld, om te vermijden dat families moeilijkheden ervarenen al dan contact met een advocaat zouden moeten opnemen. Want soms is het wel echt te ingewikkeld.

Heeft u tips voor jonge brussen?

Wij hebben als gezin ook onze ruzies en hoe ik haar leven als bewindvoerder zie. Zorg dat iedereen akkoord gaat met jouw bewindvoering, want daar heb ik achteraf al veel problemen zien uit ontstaan. Ook over de openheid van de bewindvoering, voor ons werkte het beste om alles heel open te doen.

Ik zou nu ook alles veel anders aanpakken. Ik zou minder vechten denk ik. Je
kan je broer of zus niet kneden om bepaalde dingen te doen of te zijn. Het
werkt nu goed omdat ik de rol heel eng invul, ik doe nu enkel de administratie
en wij hebben hier dan een jaarlijks gesprek over. Deze werkwijze heeft ook
veel meer ruimte gegeven aan mijn emoties.